Türkiye Komünist Partisi sistem siyaseti temsilcileri arasında devam eden göçmen tartışmalarıyla ilgili bir açıklama yaptı. Yaşanan meselelerin …
Türkiye Komünist Partisi sistem siyaseti temsilcileri arasında devam eden göçmen tartışmalarıyla ilgili bir açıklama yaptı. Yaşanan meselelerin üzerinin örtülmesi için göçmen meselesinin kullanıldığı söylenen açıklamada, AKP’li Cumhurbaşkanı Erdoğan’a da birtakım sorular yöneltiliyor. TKP açıklamasında 12 Haziran’da bir göçmen konferansı düzenleyeceğini de duyurdu.
“Göçmenleri göndereceğiz” diyerek AKP’yi kurtarıyorlar
Açıklamanın tamamı şu şekilde:
Kimi çevreler tarafından “Sığınmacıları ülkelerine yollayacağız” teziyle başlatılan kampanya, yoksulluk ve hayat pahalılığı nedeniyle halkın geniş bir kısmının öfkesini üzerine çeken AKP iktidarının imdadına yetişmiştir. İçişleri Bakanı ile milliyetçi bir partinin başkanı ortasındaki düzeysiz tartışmanın çıkardığı gürültü bu gerçeği değiştirmez.
İktidarın ve kelamım ona hükümete muhalefet eden partilerin, Türkiye’deki birçok sorunun göçmenlerden kaynaklandığını ileri sürmesi, yaşanmakta olan ekonomik meselelerin gerçek nedenlerinin gözden uzak tutulmasına yaramaktadır.
Dünyanın her yerinde yabancı düşmanlığı ve ırkçılık işçi halkı bölmek, birbirine düşürmek için işverenlerin sistematik bir biçimde desteklediği siyasetlerdir. Böylelikle son derece düşük fiyatlarla sömürdükleri göçmen çalışanları baskı altına alıp birebir vakitte onlarla başka emekçiler arasında düşmanlık yaratarak emekçi sınıfı içindeki birlik ve dayanışma ruhunu zayıflatıyorlar.
Bugün şayet ülkemizde eğitim ve sağlık hizmeti paralı hale geldiyse bunun sebebi mülteciler değil piyasacılıktır. Faturalarımız üç dört katına çıktıysa bunun sebebi mülteciler değil özelleştirilen güç kesimidir, bu kesimden zenginleşen Koçlar, Sabancılar, Cengiz Holdinglerdir. Konut kiraları fırladıysa bunun sebebi mülteciler değil, barınmayı piyasalaştıran bu nizamdır. Ekmek bulamıyorsak, beslenemiyorsak bunun sebebi mülteciler değil AB ile el ele verip tarımı çökerten siyasetçilerdir. Ülkenin kaynaklarından faydalanamıyorsak bunun sebebi mülteciler değil halkı yerine işverenleri beslemeyi tercih eden nizam siyasetidir.
Bugün Türkiye’de sessiz bir göçmen istilası değil, yabanî bir sermaye istilası kelam bahsidir. Ülkemizdeki NATO ve ABD üsleri, nükleer silahlar; sonlar ve egemenlik hakları hiçe sayılarak Ortadoğu’ya yapılan ataklar ve yok edilen hayatlar bu istilanın yansımalarıdır. Batılı emperyalistler ve baş kesen cihatçılarla girişilen bu yağmacı istila sona ermeden göç sorunu sona ermeyecektir.
Sömürü sistemi bir yandan gençlerimize yurtdışına kaçma hayalleri pazarlarken, bir yandan da savaştan kaçarak ülkemize sığınan göçmenlere karşı nefreti körüklemektedir. Daha âlâ bir hayat kurmak için yurtdışına kaçmak “doğal”, ancak hayatta kalmak için ülkesindeki savaştan kaçmak “korkaklık” olarak nitelendirilmektedir.
Yaşanan sıkıntılara gerçek ve insanca bir tahlil bulamayan, bulmak istemeyen sistem siyasetçileri devayı göçmenlere yüklenmekte bulmaktalar. Avrupa’daki çok sağ, neo-faşist partilerden ilham alanlar her gün göçmenleri amaç göstermekte. Kimi medya organları bir müddettir yayınladıkları görüntü içeriklerle göçmenlere dönük nefreti daha da körüklüyor, gericiliğin ve bayana yönelik şiddetin sorumlusunu göçmenler olarak gösteriyor. 400 bin dolara konut alan yabancılara vatandaşlık verilmesi, tahminen de barınacak bir konutu bile olmayanların çektiği görüntülerin gölgesinde kalıyor.
Göçmenler arasında kendisini hissettiren gerici ideolojiler bir kültürel çeşitlilik konusu olarak görülemez; lakin tıpkı vakitte genelleştirilemez de. Öne çıkarılan birtakım örnekler üzerinden yurdundan edilmiş mülteciler topyekun gerici olarak yaftalanamaz. Göçmenler arasında nasıl ki farklı sınıfsal kökenlerden beşerler varsa, farklı siyasal ve ideolojik aidiyetlere sahip olanlar da vardır. Aydınlanma gayreti göçmen emekçi kardeşlerimiz de dahil olmak üzere tüm emekçi sınıfı için yaşamsal ve elzemdir.
Bugün göçmenler iktidar ve muhalefet ortasındaki oy yarışında bir aksesuar olarak kullanılıyor. Suriye’deki savaş hatalarının sorumlularından olan AKP, daha dün “geri göndermeyeceğiz” derken bugün bu telaffuzun kendisine oy getirmeyeceğini fark edince “Bir milyon Suriyeliyi geri yollayacağız” diyor. Yıllardır işverenlerle birlikte Suriye’nin kuzeyini yağmaladıkları yetmezmiş üzere, artık de binlerce insanı elleriyle besledikleri cihatçıların kucağına atacaklar. On yıldır burada kendilerine bir ömür kurmuş binlerce insan, AKP’nin Suriye ve Irak’ın kuzeyindeki yayılmacılık hırsına feda edilecek; bölgenin demografik yapısını değiştirmekte kullanılacak.
Erdoğan’a soruyoruz: Diğer ülkelerin hudutlarını ve egemenliğini hiçe sayarak girdiğiniz kuzey Suriye topraklarında ihaleleri kimlere verdiniz, Suriye topraklarının yağmasıyla kaç işverenin kasasını doldurdunuz? Suriye topraklarındaki kentleri ve kampları kime sorarak kurdunuz?
Tam bu noktada AKP’nin şaibeli bakanı Soylu da işverenlere parmak sallıyor: “Giderlerse birinci siz itiraz edersiniz.” Elbette itiraz ederler; geçmişte bir AKP’linin de söz ettiği üzere bugün Türkiye’de sanayi göçmen emeği sayesinde ayakta duruyor. Soylu’ya soruyoruz: Atölyelerde, fabrikalarda, merdiven altı işletmelerde kaç göçmen sigortasız çalıştırılıyor, kaç göçmen taban fiyat alabiliyor?
AKP’nin hudut ötesi operasyonlarına bugüne kadar ulusal birlik ve beraberlik ezberiyle sahip çıkmış olan muhalefetse “Biz göndereceğiz” diyor. AKP’nin Suriye’de ne işi olduğunu sormadan mecliste tezkerelere evet diyen İYİP, DEVA ve Saadet, husus göçmenler olunca şahin kesiliyor. Yıllardır tezkerelere “evet” dediği halde, Kürtlere tatlı görünmek için geçen yıl “hayır” oyu veren CHP, toplumsal medya hesabından operasyonlara dayanak açıklaması yapıyor. Millet İttifakı’na soruyoruz: AKP’nin işlediği savaş cürümlerinin hesabını sormak yerine fakir göçmen işçilere yüklenirken yüzünüz kızarmıyor mu?
Bu soruların hiçbirinin yanıtını veremeyeceklerini biliyoruz. Bu soruların yanıtını bu ülkede fakat komünistler verebilirler.
Savaşın başından beri başta Gaziantep olmak üzere Suriye hududuna yakın bölgedeki sanayi işverenleri Suriye’nin yağmalanmasından hisse aldı. ÖSO’yu ayağındaki botlardan üstlerindeki zırhlara kadar donatanlar Türkiyeli işverenlerdi. Savunma Sanayii devleri, kendilerine verilen mermi siparişlerine ellerini ovuşturuyordu. Sahra hastaneleri ve konutların ihalesi Kolin’e; prefabrik kamplarınki ise Dorçe Prefabrik’e kaldı. Lakin sanmayın ki Suriye yağmasından yalnızca 5’li çete nemalandı. Koç’un Batman’daki rafinerisi, Deyrizor’dan götürülen IŞİD petrolüyle doldu.
Bugün Avrupa Birliği ile imzalanan mutabakatlarla ülkemiz bir mülteci hapishanesine çevrilmiştir. Suriyeli göçmenlere kapılarını kapatan Avrupa, Ukraynalılara “Onlar da bizim üzere beyaz” diyerek kapılarını açmış; ikiyüzlülüğünü ve ırkçılığını göstermiştir. Emperyalizm karar sürdüğü surece göçmen sorunu çözülemez. Mülteciler konusu ırkçılığa prim vermeyeceğiz diye liberal bir yaklaşımla da çözülemez. Husus, “hepimiz kardeşiz, onlar da insan” kolaylığında ele alınamaz.
Mülteciler için önemli bir müdafaa oluştursa bile, memleketler arası hukuka dayanarak göçmen meselesine tahlil getirmeye çalışmak da yanlıştır. Sömürünün belirleyici olduğu, sermaye sınıfının egemenliğindeki milletlerarası sistemin milletlerarası hukuku da kendi çıkarlarına uyumlu bir biçimde şekillendirip yorumladığı gerçeğini unutamayız. Göçmen sıkıntısını Türkiye’deki toplumsal nizama dışsal bir sorun olarak tanım etmeye çalışmak beyhudedir. “Göçmenlerden nasıl kurtuluruz”a odaklanmış her cins tartışma Türkiye’deki sömürüyü, AKP iktidarını ve genel olarak Türkiye gericiliğini aklamaktan diğer bir işe yaramaz.
Bütün bu yazılanlar ışığında Türkiye Komünist Partisi göçmen meselesini sömürüye ve emperyalizme karşı çaba yerinde ele almakta ve çalışmalarını şu prensiplerle sürdürmektedir:
1. Göçmenlerden duyulan her rahatsızlık ırkçılık değildir. Fakat ırkçılığın her yerde gerçek meselelerden yararlanarak kendisine alan açtığı ve süratle yaygınlaştığı unutulmamalıdır. Irkçılığa hiçbir taviz vermeyecek, anlayış göstermeyeceğiz.
2. Irkçılığın panzehiri kozmopolitizm değil sınıfsal bakış açısıdır. Suriyeli varlıklı işverenle günde 14 saat üç kuruşa çalıştırılan Suriyeli ya da Afgan personele tıpkı hislerle yaklaşmak bizim vazifemiz değildir.
3. Türkiye’yi bir göçmen deposuna dönüştüren “Geri Kabul Anlaşması”nın yeri çöplüktür. Bütün ögeleri ve tarafları açısından ahlaksız olan bu mutabakat, Avrupa Birliği’nin öteki birçok örnekte gördüğümüz emperyalist yaklaşımının eseridir.
4. Türkiye Cumhuriyeti vatandaşlığının parayla, mülkle satılması, zenginlerin istedikleri üzere vatandaşlık alabilmesi uygulaması patronseverliğin ulaştığı ahlaki çürümenin boyutlarını göstermektedir. Bu uygulama geriye dönük ve bütün sonuçlarıyla ortadan kaldırılacaktır. Bu ülkenin yeni asalaklara ihtiyacı yoktur.
5. Türkiye Suriye’den derhal çıkmalıdır. Göçmen meselesine tahlil olarak gösterilen “yeniden yapılandırılan inançlı bölgeler” Türkiye’ye ilişkin değildir. Milyonlarca kişinin bu bölgelere zorla ya da ikna edilerek gönderilmesi Suriye’deki mevcut problemleri daha da derinleştirecektir.
6. Göçmenler örgütlenmelidir. Göçmenler kendilerini yurtlarından eden emperyalizme karşı, kendilerini zalimce sömüren işverenlere karşı örgütlenmelidir. Göçmenler Türkiye’de gericiliğe karşı aydınlanma uğraşının bir modülü haline gelmeli, AKP’nin oyununu bozulmalıdır. Örgütlenme hakkı göçmenlerin en yakıcı hakkıdır. TKP bu hakkının savunulması ve pratiğe yansıması için vazife üstlenmiştir.
7. Göçmenlerin entegrasyonu ve bu ülkeye ahengi, onların Türkiye’nin fakirleriyle, işçileriyle birlikte gayret etmesiyle kolaylaşacaktır. TKP göçmen personelleri, Türkiye personel sınıfının bir kesimi olarak görmek konusunda ısrarcıdır.
8. Türkiye Komünist Partisi, sömürüye, gericiliğe ve emperyalizme karşı çaba etmekte olan öncü göçmen personellerin iştirakiyle 12 Haziran’da bir “Göçmen Konferansı” düzenlemektedir. Konferansta mevzu, dış siyaset, iktisat, kültür, hukuk ve sendikal alan açısından masaya yatırılacaktır.
Kaynak: (BHA) – Beyaz Haber Ajansı
