Türkiye Komünist Partisi Genel Sekreteri Kemal Okuyan bugünkü köşe yazısında Erdoğan’ın geçtiğimiz günlerdeki ziyaretiyle başlayan tartışmaları …
Türkiye Komünist Partisi Genel Sekreteri Kemal Okuyan bugünkü köşe yazısında Erdoğan’ın geçtiğimiz günlerdeki ziyaretiyle başlayan tartışmaları yazdı.
Laikliğin ehemmiyetinin bir defa daha altını çizen Okuyan’ın yazısının tamamı şöyle:
Cemevi açılımı
“Cumhurbaşkanımızın birinci kez bir cemevini ziyaret etmesinden dolayı ve burayı seçmesi bizim için ayrıyeten bir mutluluk” demişti Hüseyin Gazi Cemevi dedesi Hüseyin Öz Erdoğan’ın ziyareti öncesi.
Hüseyin Gazi Kültür ve Sanat Vakfı Lideri Ali Ayyıldız ise “Devlet ayağımıza gelmiş, uzlaşmanın sinyalidir. Alevi toplumu için büyük bir kazanımdır” buyurmuştu.
Bazı Alevi örgütlerinden reaksiyon geldi, tartışma büyüdü. İsmi geçen Cemevi yetkililerinin söyledikleri, “devlet” ile temaslarının pek de yeni olmadığını gösterdi, muhakkak ki iktidar seçerek hareket etmiş, yıllar evvelki “Alevi açılımı”nda olduğu üzere, yaş tahtaya basmayacak şahıslarla işbirliğine yönelmişti.
AKP zokasını millete yutturmak isteyenlerin başına daima tıpkı şey geldi, büyük bir şamatayla “demokrasi kahramanı” olarak yola çıkıp sonra “aldatıldılar”, içlerinde azıcık utanma duygusu olanlar ayıplarının unutulmasını beklerken, daha pişkinleri “ne var canım, o vakit o denli artık böyle” demeye getirdiler.
Alevi açılımında da bu türlü oldu, Türkiye’de laik hassaslık açısından son derece değerli bir toplumsallık sunan Alevi yurttaşların başının karıştırılıp dirençlerinin düşürülmesi için başlatılan sürecin aktörlerinin birden fazla silindi gitti.
AKP’ci, açılımcı Alevi kanaat başkanları başarısız oldu, tamam.
Peki Alevilere ne oldu?
Aleviler, ne sınıfsal açıdan ne ideolojik açıdan türdeş. Bu manada bütün Aleviler birebir gemide değil, olamaz da.
Ancak tekrar de, kökenlerine ve tarifine ait bütün farklı yaklaşımlara karşın Aleviliğin Türkiye’nin siyasi-ideolojik istikrarlarını ileriye çeken bir tesir yaptığını söyleyebiliriz.
“Alevilere ne oldu” sorusu bu açıdan yanıtlanmalıdır.
Başlayalım…
AKP’nin Alevi açılımı, Erdoğan ve arkadaşlarının kendi projelerine Aleviliği eklemlemesi bağlamında başarısız olmuştur.
Evet lakin AKP’nin bu türlü bir hedefi yoktu ki! Olamazdı da…
AKP’nin gayesi, laik hassaslığın kıymetli toplumsal kaynaklarından birini kötürümleştirmekti.
Başarısız sayılmazlar.
Türkiye’de laikliği ayaklar altına alan adımlar ve bu adımların siyasal alanda kabullenilmesi, genel olarak toplumdaki ve özel olarak Alevi yurttaşlar ortasındaki dirençten bir şeyler götürdü. Alevileri bir oy deposu olarak gören ve Alevi örgütlenmelerini büyük ölçüde elinde tutan CHP ve HDP’nin AKP ile dinselleşme alanında rekabete tutuşması Alevi yoksullarında yaygın bir çaresizlik hissi yarattı.
Türkiye’nin normali buydu, herkes buna alışmalıydı!
Aleviliğin laiklikten arınmış ve dinî referanslarla yönetilen Türkiye’deki talebi kaçınılmaz olarak o Türkiye’nin ruhuna uygun olacaktı. Böylelikle Alevilik “Cemevlerinin ibadethane sayılması”na indirgendi.
Bu açıdan bakıldığında “devlet ayağımıza gelmiş, uzlaşma sinyalidir” kelamında şaşıracak hiçbir şey yok.
AKP bildiğimiz AKP. “Yok artık, tıpkı suda iki kere yıkanılmaz, ikinci bir Alevi açılımı kimseyi ikna edemez” demek anlamsız. Zira AKP kimseyi ikna etmeye çalışmıyor, kendisine açılan alana yerleşiyor.
Seçimler için mi?
Erdoğan’ın yaklaşmakta olan seçimleri kazanmak için bir dizi atak yapması gerektiği açık. Lakin AKP iktidarının bir ideolojisi, bir Türkiye tasarımı olduğu unutulmamalı. Bu tasarım seçim baskısı nedeniyle ortadan kalkmıyor, bilakis seçim periyotlarında AKP bu dizayna gerçeklik kazandırmak için daha bahadır adımlar atıyor.
Cemevlerinin ibadethane sayılmasının bu dizayna karşıt düştüğünü sananlar kötü halde yanılıyor. İktidarın Sünnilerden oluşan mahallesindeki ezber ve alışkanlıklar, mezhepçi yaklaşımlar hesaba katıldığında bir huzursuzluk elbette yaşanacaktır lakin aslolan İslamcı ve Osmanlıcı bir ülke tasarımıysa, “kazanç” hanesinin çok daha dolu olduğuna ahali kolay ikna olacaktır.
AKP bu noktaya gelir, gelmez. Lakin gelirse Türkiye daha demokratik olmayacak, laiklik tekrar ayağa kalkmayacak, Diyanet’in siyasal ve toplumsal alanı düzenleme istek ve yeteneği azalmayacak.
Bunun farkında olan Alevilerin, Alevi örgütlerinin bundan sonraki duruşu son derece kıymetli.
Kimlikçi siyasete, Cumhuriyet ve laikliğe burun kıvırmaya, emek ile sermaye ortasındaki çelişkiyi görmezden gelmeye başı yatmayan, etnik ve mezhep kökenleri üzerinden siyaset yapmayı uğursuzluk belleyen herkesin sorumluluğu artıyor.
Kaynak: (BYZHA) – Beyaz Haber Ajansı
